Складанне ліст маме
Добры дзень, Дарагая Мамулечка!
Пішу табе з летняга лагера Зорны, куды вы з татам адправілі мяне на цэлых тры тыдні. Ты ведаеш, нам тут забаранілі карыстацца тэлефонамі, планшэтамі і наўтбукамі, калі на гэта няма асаблівай патрэбы, патлумачыўшы гэта тым, што на прыродзе трэба адпачываць ад разнастайнай тэхнікі, дыхаць свежым паветрам і гуляць у рухомыя гульні. Я, вядома, з гэтым згодная, але многія хлопцы няма, таму што кампутарныя гульні сталі для іх галоўным і любімым баўленнем часу, адмовіцца ад якога вельмі цяжка. Яны сноўдаюцца туды-сюды і не могуць знайсці сабе падыходнага заняткі, таму што чытаць яны не прывыклі, аб гульнях з іншымі дзецьмі даўно забыліся, а ад свежага паветра ў іх, ці бачыце, кружыцца галава.
Але мне ўсё вельмі падабаецца, таму што сядзенне летам за кампутарам у душнай кватэры - гэта самае дурное занятак з усіх, якія я ведаю! Я тут пасябравала з вялікай колькасцю выдатных хлопчыкаў і дзяўчынак з розных гарадоў. Ва ўсіх конкурсах і спаборніцтвах, якія праводзяцца ў лагеры, я часцяком абіраюся лідэрам каманды, таму што хлопцы мяне вельмі паважаюць за мае веды, выдатнае пачуццё гумару, справядлівасць і добразычлівасць. Мая каманда заўсёды займае прызавыя месцы. У якасці прызоў у нас звычайна выдаюцца ўсякія смачнасці тыпу шакаладак, печыва або пірожных.
Увесь час мы праводзім на вуліцы: ходзім у міні-паходы, купаемся ў рэчцы (абавязкова пад наглядам старэйшых), ўдзельнічаем у розных спаборніцтвах або проста гуляем. Увечары мы часта сядзім ля вялізнага вогнішча і расказваем адзін аднаму застрашвалыя гісторыі, пасля якіх доўга варочаўся, падскокваюць на ложку ад кожнага шолаху і не можам заснуць.
Часам для нас праводзяць дыскатэкі, на іх шматлікія танчаць, некаторыя проста хіхікаюць і дурэюць, оттаптывая ўсім навакольным ногі, а іншыя толькі сядзяць і назіраюць, не адважваючыся ўліцца ў той хаос, які пануе на нашым танцпляцы.
Але бываюць тут і нецікавыя дні, адбываецца гэта тады, калі ідуць моцныя дажджы. У такія перыяды нас прымушаюць чытаць, гуляць у лагічныя гульні тыпу шахмат і шашак, займацца іншымі сумнымі справамі.
Па праўдзе кажучы, з-за пастаяннай рухомасці, мне, ды і ўсім астатнім дзецям, тут пастаянна хочацца есці. Мы ўвесь дзень з нецярпеннем чакаем то сняданку, то абеду, але порцыі здаюцца такімі невялікімі, што ўжо праз гадзіну я зноў галодная. І з гэтым трэба тэрмінова нешта рабіць, таму што ўсе прывезеныя тыдзень таму табою з татам запасы печыва і шакаладак ўжо на зыходзе! Мы тут усім адзін з адным дзелімся, па начах нам асабліва голадна, таму з-пад коўдраў то тут, то там раздаецца шамаценне абгортак, храбусценне, чмяканьне - гэта мы жуём свае імкліва змяншальныя прадукты.
Застаўся ўсяго тыдзень, і я нарэшце-то прыеду дадому, але буду вельмі сумаваць па новым сябрам і па нашых вясёлым забавам. Чакаю вашага прыезду ў выходныя!
Добры дзень, Дарагая Мамулечка!
Пішу табе з летняга лагера Зорны, куды вы з татам адправілі мяне на цэлых тры тыдні. Ты ведаеш, нам тут забаранілі карыстацца тэлефонамі, планшэтамі і наўтбукамі, калі на гэта няма асаблівай патрэбы, патлумачыўшы гэта тым, што на прыродзе трэба адпачываць ад разнастайнай тэхнікі, дыхаць свежым паветрам і гуляць у рухомыя гульні. Я, вядома, з гэтым згодная, але многія хлопцы няма, таму што кампутарныя гульні сталі для іх галоўным і любімым баўленнем часу, адмовіцца ад якога вельмі цяжка. Яны сноўдаюцца туды-сюды і не могуць знайсці сабе падыходнага заняткі, таму што чытаць яны не прывыклі, аб гульнях з іншымі дзецьмі даўно забыліся, а ад свежага паветра ў іх, ці бачыце, кружыцца галава.
Але мне ўсё вельмі падабаецца, таму што сядзенне летам за кампутарам у душнай кватэры - гэта самае дурное занятак з усіх, якія я ведаю! Я тут пасябравала з вялікай колькасцю выдатных хлопчыкаў і дзяўчынак з розных гарадоў. Ва ўсіх конкурсах і спаборніцтвах, якія праводзяцца ў лагеры, я часцяком абіраюся лідэрам каманды, таму што хлопцы мяне вельмі паважаюць за мае веды, выдатнае пачуццё гумару, справядлівасць і добразычлівасць. Мая каманда заўсёды займае прызавыя месцы. У якасці прызоў у нас звычайна выдаюцца ўсякія смачнасці тыпу шакаладак, печыва або пірожных.
Увесь час мы праводзім на вуліцы: ходзім у міні-паходы, купаемся ў рэчцы (абавязкова пад наглядам старэйшых), ўдзельнічаем у розных спаборніцтвах або проста гуляем. Увечары мы часта сядзім ля вялізнага вогнішча і расказваем адзін аднаму застрашвалыя гісторыі, пасля якіх доўга варочаўся, падскокваюць на ложку ад кожнага шолаху і не можам заснуць.
Часам для нас праводзяць дыскатэкі, на іх шматлікія танчаць, некаторыя проста хіхікаюць і дурэюць, оттаптывая ўсім навакольным ногі, а іншыя толькі сядзяць і назіраюць, не адважваючыся ўліцца ў той хаос, які пануе на нашым танцпляцы.
Але бываюць тут і нецікавыя дні, адбываецца гэта тады, калі ідуць моцныя дажджы. У такія перыяды нас прымушаюць чытаць, гуляць у лагічныя гульні тыпу шахмат і шашак, займацца іншымі сумнымі справамі.
Па праўдзе кажучы, з-за пастаяннай рухомасці, мне, ды і ўсім астатнім дзецям, тут пастаянна хочацца есці. Мы ўвесь дзень з нецярпеннем чакаем то сняданку, то абеду, але порцыі здаюцца такімі невялікімі, што ўжо праз гадзіну я зноў галодная. І з гэтым трэба тэрмінова нешта рабіць, таму што ўсе прывезеныя тыдзень таму табою з татам запасы печыва і шакаладак ўжо на зыходзе! Мы тут усім адзін з адным дзелімся, па начах нам асабліва голадна, таму з-пад коўдраў то тут, то там раздаецца шамаценне абгортак, храбусценне, чмяканьне - гэта мы жуём свае імкліва змяншальныя прадукты.
Застаўся ўсяго тыдзень, і я нарэшце-то прыеду дадому, але буду вельмі сумаваць па новым сябрам і па нашых вясёлым забавам. Чакаю вашага прыезду ў выходныя!
Комментариев нет:
Отправить комментарий